ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ...

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ (Μέρος 10ο)

Το ποδόσφαιρο πρώτιστα είναι ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ. Είναι μάλιστα  μια μορφή επικοινωνίας πάρα πολύ σημαντική για τον κοινωνικό ιστό της ζωής σε ολόκληρο τον πλανήτη! Για να καταλάβουμε πόσο σημαντική είναι αρκεί να φανταστούμε πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μας χωρίς το ποδόσφαιρο. Και εδώ που τα λέμε, δεν χρειάζεται και πολύ φαντασία! Όλοι νιώσαμε στο πετσί μας (και νιώθουμε ακόμη...) την έλλειψη ποδοσφαίρου λόγω της πρόσφατης καραντίνας. Σαν κάποιος να μας έκλεισε σε ένα είδος φυλακής, όπου δεν είχαμε καμιά επικοινωνία με τους γύρω μας! Οδυνηρή εμπειρία! Πραγματικά, χωρίς επικοινωνία, όπως είπε κάποιος, κάθε πλάσμα θα ήταν απλώς ένα νησί απομονωμένο από όλα τα άλλα όμοια νησιά...
  Το τι σημαίνει ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ το καταλαβαίνουμε όλοι μας από μια εμπειρία που έχουμε νιώσει όσοι ήμαστε γονείς: όταν ακούσαμε "μαμά" ή "μπαμπά" για πρώτη φορά από το παιδί μας. Ήταν σα να μας αγκαλιάζει εκείνη την ώρα και να μας λέει: "Σ' αγαπάω!"
Επικοινωνούμε με λέξεις, με ήχους, με νοήματα, με κινήσεις των μελών τού σώματος, με χρώματα, με όλες μας τις αισθήσεις! Όλα αυτά υπάρχουν και στο ποδόσφαιρο. Φωνάζουμε στις εξέδρες, μιλάμε μεταξύ μας, ανταλλάσσουμε απόψεις, χοροπηδάμε, τραγουδάμε, έχουμε τα χαρακτηριστικά χρώματα της ομάδας μας, χαιρόμαστε μαζί, στενοχωριόμαστε μαζί, κάνουμε όνειρα μαζί...
  Φυσικά επικοινωνούν και τα ζώα, αλλά αυτό που μας διαχωρίζει είναι η γλώσσα. Όπως σχολίασε μια γνωστή καθηγήτρια γλωσσολογίας "μικρά παιδιά μόλις τριών χρόνων έχουν ήδη αξιοσημείωτη γνώση της δομής και της σύνταξης της γλώσσας, γνώση τόσο περίπλοκη και ακριβή ώστε η διαδικασία απόκτησής της είναι δύσκολο να εξηγηθεί από οποιαδήποτε γνωστή θεωρία περί μάθησης"...
  Η εξήγηση είναι απλή: όλο αυτό είναι ένα δώρο από τον Θεό! Όπως και το ποδόσφαιρο, που ΜΟΝΟ οι άνθρωποι το απολαμβάνουν πάνω στη γη! Ας εκτιμούμε αυτά τα δώρα όλοι εμείς οι φίλοι του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου. Και ας προσπαθούμε να γινόμαστε καλύτεροι. Το χρωστάμε στον εαυτό μας, στα παιδιά μας, και σε ολόκληρη την ανθρωπότητα με την οποία επικοινωνούμε...

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟΣ ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ...

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ (Μέρος 9ο)

Είναι κοινό μυστικό ότι στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο κατά βάση το έργο που γίνεται είναι ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΟ. Δηλαδή οι άνθρωποι που ασχολούνται με αυτό, είτε παράγοντες είτε ποδοσφαιριστές, δεν έχουν κάτι να κερδίσουν από αυτό ούτε αναγκάζονται να το κάνουν...
  Ίσα ίσα που έχουμε δει παράγοντες να καταστρέφονται οικονομικά ή ποδοσφαιριστές να τραυματίζονται ή να χάνουν τις σπουδές τους επειδή διάλεξαν απλά να ασχοληθούν με κάτι που τους άρεσε χωρίς χρηματική αμοιβή...
  Τελικά, όμως, τι είναι αυτό που κερδίζουν; Γιατί να αφιερώσεις εθελοντικά τον εαυτό σου σε κάτι που δεν σου αποφέρει υλική ανταμοιβή;
  Το εθελοντικό έργο, φίλοι μου, έχει περιγραφεί ως μια ευγενής σκέψη που γίνεται πράξη! Περιλαμβάνει στοιχεία όπως η δέσμευση σε έναν σκοπό, το θυσιαστικό πνεύμα και η εκδήλωση αλτρουισμού.
  Ένας άνθρωπος που ασχολείται με το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο προσφέρει από τον εαυτό του τον χρόνο του, τα χέρια και τα πόδια του, τις ιδέες του, τη δυνατότητα που έχει να βοηθήσει, τις ικανότητές του στην επίλυση προβλημάτων, ακόμα και την επαγγελματική του γνώση. Όμως τελικά τι όφελος έχει;
  Όλοι όσοι προσφέρουμε όλα αυτά τα πράγματα εθελοντικά σαν φίλοι του ποδοσφαίρου, έχουμε καταλάβει ότι η προσφορά μας ωφελεί επίσης εμάς τους ίδιους! Και μάλιστα έχουμε μια πιο βαθιά, πιο ουσιαστική και πολύ πιο απολαυστική ανταμοιβή...
  Οι ειδικοί επιστήμονες έχουν ανακαλύψει ότι η γενική σωματική συμπεριφορά και η ψυχολογική ευημερία του ατόμου που προσφέρει τον εαυτό του ανυψώνεται πάρα πολύ! Και δεν πρόκειται για κάτι εφήμερο. Το άτομο αυτό είναι πιο ευτυχισμένο και πιο υγιές! Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί απλούστατα η ζωή του αποκτά νόημα, έχει σκοπό. Και αυτό είναι ότι πιο όμορφο για τον άνθρωπο! Για να το πούμε διαφορετικά, ένα άτομο που δεν έχει σκοπό στη ζωή του μπορεί να φτάσει εύκολα ακόμη και στην αυτοκτονία..
  Τελικά είμαστε προνομιούχοι όλοι εμείς που ασχολούμαστε με το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο! Και μπορεί να δίνουμε πολλά, αλλά αυτά που αποκομίζουμε είναι πολύ σπουδαιότερα. Ίσως γι' αυτό οι περισσότεροι είμαστε άτομα που χαμογελάμε συχνά και ξέρουμε να απολαμβάνουμε τη ζωή!!!

ΠΕΡΙ ΚΑΠΝΙΣΜΑΤΟΣ...

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ (Μέρος 8ο)

Όλοι έχουμε κάποιον γνωστό ποδοσφαιριστή, προπονητή ή παράγοντα του ποδοσφαίρου που είχε αρχίσει να καπνίζει από μικρή ηλικία. Αργότερα μίσησε αυτή τη συνήθεια. Ακόμα και την ώρα που κάπνιζε, μιλούσε στους πάντες με κάθε ειλικρίνεια εναντίον του καπνίσματος, λέγοντάς τους πόσο ανόητη συνήθεια είναι! Το έκοβε... το ξανάρχιζε... στην αρχή στα κρυφά και μετά φανερά...
  Θέλουμε να πούμε, λοιπόν, δύο λόγια σχετικά με αυτή την συνήθεια που δυστυχώς υπάρχει σε αρκετούς ανθρώπους του ποδοσφαίρου, με την ελπίδα να επηρεάσουμε κάποιους από αυτούς. Επειδή το κάπνισμα είναι η κυριότερη αιτία ασθενειών που ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΠΡΟΛΗΦΘΕΙ...
  Ας αρχίσουμε με κάποια νούμερα: Ένα άτομο πεθαίνει στη Γη κάθε 8 δευτερόλεπτα από ασθένειες που σχετίζονται με το κάπνισμα. Το ένα τρίτο των ενηλίκων σήμερα καπνίζει. Οι πιθανότητες να πεθάνει ένας καπνιστής τελικα από το κάπνισμα είναι 50%! Οι καπνοβιομηχανίες πληρώνουν μεν πολλά χρήματα ετησίως από αγωγές και πρόστιμα, αλλά σε σύγκριση με τα κέρδη τους τα ποσά αυτά είναι αμελητέα...
  Κοιτάξτε τι δήλωσε ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας σχετικά με το κάπνισμα: "Το τσιγάρο είναι έξυπνα κατασκευασμένο! Μεταφέρει όση ακριβώς νικοτίνη χρειάζεται για να κρατάει το χρήστη εθισμένο σε όλη του τη ζωή προτού τον σκοτώσει"
Να πούμε κάποιες αρνητικές επιπτώσεις του καπνίσματος; Καρδιακές προσβολές, εγκεφαλικά, χρόνιες βρογχίτιδες, εμφυσήματα, διάφορες μορφές καρκίνου ιδιαίτερα του πνεύμονα... Μυρίζει η αναπνοή, κιτρινίζουν δόντια και δάχτυλα, μπορεί να προκληθεί ανικανότητα, βήχας και λαχάνιασμα, πρόωρες ρυτίδες και γήρας...
  Και το πιο άσχημο είναι ότι επηρεάζονται και άλλοι! Είναι ιδιαίτερα απωθητική η εικόνα μιας εγκύου που καπνίζει γιατί αποδεδειγμένα βλάπτει το ίδιο της το παιδί. Όπως άσχημη είναι και η εικόνα καπνιστών σε κλειστούς χώρους με μικρά παιδιά. Και ούτε το ηλεκτρονικό τσιγάρο είναι η λύση...
  Να μιλήσουμε για τις οικονομικές επιπτώσεις; Το κάπνισμα βλάπτει σοβαρά την... τσέπη και αυτό το νιώθει στο πετσί του κάθε καπνιστής!
  Συμφωνούμε όλοι ότι είναι πολύ δύσκολο να κόψει κάποιος το κάπνισμα, κυρίως για τρεις λόγους: α) η νικοτίνη είναι πολύ εθιστικό ναρκωτικό. Πιο εθιστική και από την ηρωίνη ή την κοκαΐνη! β) είναι συνήθεια που αποτελεί πλέον μέρος του τρόπου συμπεριφοράς του καπνιστή, μια επαναλαμβανόμενη μηχανική διαδικασία, και γ) είναι αναπόσπαστο μέρος της καθημερινής του ζωής...
  Όμως τα οφέλη από τη διακοπή του καπνίσματος, τελικά, θα είναι πολλά:
Σε μια εβδομάδα το σώμα θα έχει απαλλαχτεί από τη νικοτίνη. Σε ένα μήνα θα έχει μειωθεί ο βήχας και το λαχάνιασμα. Σε πέντε χρόνια θα έχει μειωθεί στο 50% ο κίνδυνος από καρκίνο του πνεύμονα. Και σε 15 χρόνια ο καπνιστής θα έχει "καθαρίσει" τελείως!
  Επιπλέον, θα έχει καλύτερη γεύση, καθαρή αναπνοή, λιγότερα έξοδα, την αίσθηση ότι πέτυχε κάτι σημαντικό, και θα είναι παράδειγμα για τα παιδιά του...
  Φίλοι μου, παίκτες, προπονητές και παράγοντες που καπνίζετε, δεν είναι αργά να το κόψετε! Η ευθύνη για την επιτυχία σας θα ανήκει αποκλειστικά σε εσάς! Αφήστε δικαιολογίες του τύπου: "το κάπνισμα είναι η μοναδική κακή συνήθεια που έχω!", "μερικοί μανιώδεις καπνιστές ζουν πάνω από 90 χρόνια!", "έτσι κι αλλιώς, από κάτι θα πεθάνω!" και "δεν απολαμβάνω την ζωή χωρίς το κάπνισμα!"... Έχετε πολλά κίνητρα να κόψετε το κάπνισμα. Προετοιμαστείτε διανοητικά, καθορίστε μια συγκεκριμένη ημερομηνία, αντιμετωπίστε το σύνδρομο στέρησης και... παραμείνετε πρώην καπνιστές! Άλλωστε όσοι ασχολούνται με το ποδόσφαιρο έχουν λόγο να απολαμβάνουν τη ζωή στο πλήρες! Δεν χρειάζονται κανένα τσιγάρο!!!

ΑΠΟΦΥΓΗ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΩΝ...

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ (Μέρος 7ο)

Το πιο δυσάρεστο γεγονός όσον αφορά το ποδόσφαιρο, και ειδικά το ερασιτεχνικό, είναι ένας σοβαρός τραυματισμός...
  Όταν μιλάμε μεταξύ μας για την πορεία και τους στόχους μιας ομάδας, το πρώτο που λέμε όλοι οι άνθρωποι του ποδοσφαίρου είναι: "το πιο σημαντικό είναι να μην υπάρξουν τραυματισμοί!" Και νομίζω ότι θα συμφωνήσουμε όλοι σε αυτό...
  Τι μπορούμε να κάνουμε για να αποφύγουμε τέτοιες δυσάρεστες καταστάσεις; Κατ' αρχάς, είναι κάτι που δεν εξαρτάται εντελώς από εμάς. Κάποτε το διεθνούς φήμης περιοδικό Discover είχε γράψει: "Δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα στη διάρκεια μιας συνηθισμένης ημέρας - περιλαμβανομένου και του ύπνου - το οποίο να μην είναι τόσο επικίνδυνο ώστε να μπορεί να αποδειχτεί το τελευταίο πράγμα που θα κάνετε ποτέ!"
Δυστυχώς, έτσι είναι! Η ζωή η ίδια είναι ένα... ναρκοπέδιο! Οποιαδήποτε στιγμή χωρίς καμία προειδοποίηση μπορεί κάποιος να τραυματιστεί ή ακόμη και να χάσει τη ζωή του! Πόσο μάλλον υπάρχουν κίνδυνοι σε μια δραστηριότητα με έντονες σωματικές επαφές...
  Δεν εξαρτάται, λοιπόν, ένας πιθανός τραυματισμός 100% από εμάς, αλλά σίγουρα εξαρτάται 100% να κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας! Ας δούμε κάτι που μπορούμε να κάνουμε...
  ΔΕΝ υπάρχει η έκφραση: "Νίκη πάση θυσία!" Εντάξει, πολλές φορές τη χρησιμοποιούμε για να τονίσουμε την σπουδαιότητα ενός αγώνα. Αλλά αν το σκεφτεί κάποιος είναι απαράδεκτη σαν έκφραση! Τι θα πει: "πάση θυσία"; Δεν μας ενδιαφέρει αν τραυματιστούμε; Δεν μας ενδιαφέρει αν τραυματίσουμε; Η νίκη είναι πιο σπουδαία από τη ζωή μας την ίδια; Αν είναι δυνατόν!!! Όποιοι ποδοσφαιράνθρωποι χρησιμοποιούν αυτή την έκφραση ας το ξανασκεφτούν. Γιατί αυτό το πνεύμα έχει οδηγήσει ποδοσφαιριστές σε πολύ σοβαρούς τραυματισμούς. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ ότι το ποδόσφαιρο πρώτα απ' όλα είναι ένα παιχνίδι...
  Σημαντικοί παράγοντες που μπορούν να προλάβουν άσχημες καταστάσεις είναι οι κατάλληλες συνήθειες σχετικά με το φαγητό και το ποτό, η σωστή σωματική άσκηση και η κατάλληλη εκπαίδευση. Σε κάποιο επόμενο άρθρο θα αναλύσουμε περισσότερο αυτούς τους παράγοντες...

Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ...

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ (Μέρος 6ο)

Σύμφωνα με πολλά έγκριτα λεξικά ΕΞΟΥΣΙΑ είναι "η δύναμη ή το δικαίωμα που έχει κάποιος να ελέγχει, να κρίνει ή να εμποδίζει τις ενέργειες των άλλων"...
  Θέλουμε σήμερα να μιλήσουμε για τις εξουσίες στο ποδόσφαιρο. Για παράδειγμα, την εξουσία που έχει ο προπονητής πάνω στους ποδοσφαιριστές του ή την εξουσία που έχει ο διαιτητής πάνω στους παίκτες και τους προπονητές που συμμετέχουν στον αγώνα που διαιτητεύει...
  Ας εξετάσουμε αρχικά το συγκεκριμένο θέμα από μια γενικότερη οπτική γωνία... Βλέπουμε στην εποχή που ζούμε να υπάρχει δυσπιστία και περιφρόνηση για την εξουσία.
Για παράδειγμα, πολλοί γονείς αρνούνται ότι ο δάσκαλος έχει εξουσία πάνω στο παιδί τους. Όταν ο τελευταίος προσπαθεί να το διαπαιδαγωγήσει, εκείνοι διαμαρτύρονται, και κάποιες φορές φτάνουν στο σημείο να του επιτεθούν! Παρατηρούμε, δηλαδή, ότι μερικοί γονείς όχι μόνο δεν ενσταλάζουν στα παιδιά τους υγιή σεβασμό για την εξουσία και δεν τους παρέχουν διόρθωση, αλλά ούτε και επιτρέπουν σε άλλους να το κάνουν αυτό!
  Ποιό είναι το αποτέλεσμα; Μεγαλώνουμε παιδιά που μαθαίνουν μόνο τα δικαιώματά τους και σε καμία περίπτωση τις ευθύνες τους! Έχουν ελάχιστη αντίληψη για το τι είναι σωστό και τι εσφαλμένο. Τελικά, αφήνονται ανεξέλεγκτα και δεν έχουν καθόλου κανόνες! Κατά συνέπεια, προκαλούν αναστάτωση στην οικογένειά τους, αλλά και γενικότερα στην κοινωνία...
  Φέρτε το τώρα όλο αυτό στο ποδόσφαιρο. Συμφωνούμε όλοι ότι ο προπονητής σε μια ομάδα είναι παράλληλα και δάσκαλος; Τι θα συμβεί αν οι γονείς σε μια ακαδημία ποδοσφαίρου αμφισβητούν την εξουσία του "δασκάλου"; Θα κάνουν καλό τελικά στα παιδιά τους; Ή θα υπονομεύσουν τις προσπάθειες του προπονητή και θα "φυτέψουν" στη διάνοια των παιδιών τους δυσπιστία και περιφρόνηση γενικά για την εξουσία; Τι συνέπειες θα έχει τελικά αυτό;
  Τα ίδια ισχύουν για την εξουσία του διαιτητή. Ένας σωστός προπονητής μαθαίνει στα παιδιά από πολύ μικρά να σέβονται τις αποφάσεις του. Τους μαθαίνει ότι είναι κι αυτός ένας άνθρωπος που μπορεί να κάνει λάθος και να τους αδικήσει. Όμως, αλίμονο αν τα παιδιά διδαχτούν να αμφισβητούν σε μόνιμη βάση τις αποφάσεις του, και να περιφρονούν την εξουσία του. Αυτό τινάζει στον αέρα το ίδιο το παιχνίδι που αγαπάμε!
  Θα λέγαμε ότι πρέπει να νιώθουμε ευγνώμονες για το γεγονός ότι υπάρχουν εξουσίες σε ολόκληρο το φάσμα της ζωής μας: η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ έχει την εξουσία να συλλαμβάνει εγκληματίες, τα ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ έχουν εξουσία να τιμωρούν εγκληματίες, η εκάστοτε ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ έχει εξουσία να επιβάλλει φόρους, μέσω των οποίων υπάρχουν κοινωφελείς υπηρεσίες, εκπαίδευση, συντήρηση οδικών δικτύων και πολλά ακόμη...
  Η εξουσία στην ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ παράγει υγιείς πολίτες που είναι πειθαρχημένοι, νομοταγείς και δεν προξενούν προβλήματα...
  Ας αφήσουμε, λοιπόν, την εξουσία στο ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ να παράξει έργο! Να αποτελέσει δύναμη προς το καλό! Να γίνει επωφελής και σε ατομικό και σε συλλογικό επίπεδο. Ας αφήσουμε τους ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ και τους ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ να κάνουν τη δουλειά τους. Δεν θα τους κρίνουμε εμείς. Θα τους κρίνει η θεσμοθετημένη εξουσία...

Η ΥΠΟΜΟΝΗ ΑΝΤΑΜΕΙΒΕΤΑΙ...

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ (Μέρος 5ο)

Έχουν περάσει σχεδόν δύο μήνες περιμένοντας! Τα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα βρίσκονται σε πλήρη ακινησία και απλά περιμένουμε τι θα γίνει στο μέλλον. Είναι, λοιπόν, μια καλή ευκαιρία να μιλήσουμε για την ΥΠΟΜΟΝΗ στο ποδόσφαιρο...
  Είναι αλήθεια ότι στη ζωή μας - και προ κορωνοϊού - πολλές φορές περιμέναμε. Περιμέναμε στην ουρά στις τράπεζες ή στις δημόσιες υπηρεσίες, περιμέναμε να έρθει το φαγητό στο εστιατόριο, περιμέναμε στον γιατρό ή στο ΙΚΑ, περιμέναμε να έρθει το λεωφορείο, περιμέναμε εγκλωβισμένοι στο αυτοκίνητο σε μποτιλιάρισμα...
  Η αναμονή μπορεί να είναι πολύ απογοητευτική εμπειρία! Σκεφτόμαστε όλα τα άλλα πράγματα που πρέπει να γίνουν. Επίσης μπορεί να είναι δαπανηρή. Ας μην ξεχνάμε ότι... ο χρόνος είναι χρήμα! Και όταν χάνουμε τόσο χρόνο στη ζωή μας περιμένοντας, νιώθουμε ότι μας κλέβουν τον χρόνο που χάνεται για πάντα! Τα ίδια ισχύουν και στην αναμονή στο ποδόσφαιρο και θα το αναλύσουμε αυτό λίγο πιο κάτω...
  Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι η έλλειψη υπομονής φανερώνει ότι κάποιος δεν έχει μάθει να περιμένει. Και το λέμε αυτό γιατί η υπομονή ΜΑΘΑΙΝΕΤΑΙ. Κανένας δεν γεννιέται γνωρίζοντας να περιμένει. Ας πάρουμε για παράδειγμα τα μωρά. Απαιτούν την άμεση προσοχή μας όταν πεινούν ή νιώθουν κάποια ενόχληση. Δεν έχουν μάθει να περιμένουν. Κάποια στιγμή μεγαλώνοντας όμως το μαθαίνουν. Αυτό μας διδάσκει ότι η υπομονή είναι χαρακτηριστικό ενός ΩΡΙΜΟΥ ανθρώπου!
  Η κατάσταση θα μπορούσε να είναι πολύ πιο ευχάριστη αν ο καθένας μας μάθαινε να είναι υπομονετικός. Και ισχύει και κάτι άλλο: το ανυπόμονο πνεύμα θα μπορούσε να προδίδει υπερήφανη στάση. Κάποιος ίσως θεωρεί τον εαυτό του πολύ σπουδαίο για να περιμένει! Το να μάθουμε τελικά την υπομονή ίσως απαιτεί να εξετάσουμε προσεκτικά τον εαυτό μας και τις σχέσεις μας με τους γύρω μας...
  Όλα όσα είπαμε ισχύουν και για την ανάγκη υπομονής στο ποδόσφαιρο. Πολλές φορές ο προπονητής συστήνει υπομονή στους ποδοσφαιριστές του. Να περιμένουν και το αποτέλεσμα θα έρθει. Να περιμένουν για να χτυπήσουν στις αντεπιθέσεις την κατάλληλη στιγμή. Να περιμένουν τον αντίπαλο να κάνει αυτός το λάθος...
  Ακόμα και σε ζητήματα καριέρας χρειάζεται υπομονή από τον ποδοσφαιριστή. Να περιμένει τις κατάλληλες ευκαιρίες. Να περιμένει να ξεπεράσει έναν τραυματισμό. Να περιμένει για να γίνει βασικός...
  Τι μπορούμε να κάνουμε τελικά; Χρειάζεται να προνοούμε! Όταν περιμένουμε στην ουρά τι κάνουμε για να περάσει πιο εύκολα η ώρα; Μπορούμε να πιάσουμε μια συζήτηση, να ανταλλάξουμε εποικοδομητικές σκέψεις, να έχουμε μαζί μας ένα βιβλίο η ένα σημειωματάριο, να κάνουμε στοχασμούς, να χαλαρώσουμε...
  Και στο ποδόσφαιρο μπορούμε να προνοούμε. Να είμαστε προετοιμασμένοι. Να εξακολουθήσουμε να ονειρευόμαστε και να μην το βάζουμε κάτω! Το κυριότερο, να μην ξεχνάμε ποτέ ότι η υπομονή ανταμείβεται! Ιδίως όταν είμαστε πεπεισμένοι ότι αυτό που περιμένουμε αξίζει την καθυστέρηση και θα έρθει σίγουρα!
  Ο Αντώνης Νικοπολίδης, που σύντομα θα έχουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη μαζί του στην εφημερίδα, έδειξε μεγάλη υπομονή στην καριέρα του. Ήταν για πολλά χρόνια στην σκιά του Γιόζεφ Βάντσικ στον ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ. Σχεδόν μια δεκαετία! Δεν τα παράτησε ποτέ! Τελικά όταν έγινε βασικός κατέκτησε τα πάντα, κυρίως με την Εθνική Ελλάδος και τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ, τα επόμενα χρόνια της καριέρας του! Βάσει τίτλων είναι ο πιο επιτυχημένος Έλληνας ποδοσφαιριστής όλων των εποχών!
  Τελικά, όπως είπαμε, η υπομονή ανταμείβεται. Και επειδή "ουδέν κακόν αμιγές καλού", μέσα από την περιπέτεια με τον κορωνοϊό και την καραντίνα ίσως κάποιοι από εμάς εκπαιδεύτηκαν να έχουν υπομονή και να περιμένουν. Ας χρησιμοποιήσουμε όλοι μας αυτά που αποκομίσαμε για να ωθήσουμε το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο σε πολύ καλύτερες ημέρες. Τα καλύτερα μπροστά μας είναι! Προσωπικά σας το υπόσχομαι κι αν θέλετε το συζητάμε...

Η ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΠΥΡΑΜΙΔΑΣ...

ΣΚΈΨΕΙΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ (Μέρος 4ο)

Η CAMALLERA FC είναι μια ομάδα από την περιοχή της Girona, που ανήκει στην Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Καταλωνίας (όπως λέμε ΕΠΣΠ) και αγωνίζεται στην 4η κατηγορία Καταλωνίας...
Θα ήθελα να σας πω μερικά πράγματα για το ποδόσφαιρο στην Καταλωνία, που οι περισσότεροι γνωρίζουν μόνο από την... κορυφή του παγόβουνου, την θρυλική BARCELONA.
Κατ' αρχάς υπάρχουν 4 κατηγορίες: Η Primera (1η) έχει 2 όμιλους, η segunda (2η) 6 ομίλους, η tercera (3η) 17 όμιλους και η cuarta (4η) 30 ομίλους. Και μιλάμε για ομίλους κατά μέσο όρο 18 ομάδων. Δηλαδή για ένα σύνολο σχεδόν 1000 ερασιτεχνικών ομάδων!!!
Όπως παρατηρείτε, οι ομάδες της Δ' κατηγορίας είναι συντριπτικά περισσότερες (περίπου 550). Έπειτα ακολουθούν αυτές της Γ' κατηγορίας (περίπου 310). Και ακολουθούν αυτές της Β' (περίπου 110) και της A' (36 ομάδες). Υπάρχει δηλαδή η λογική της πυραμίδας. (Μήπως να το κοιτάξει αυτό η ΕΠΣΠ που λειτουργεί ανάποδα; Μόνο ένας όμιλος στην Γ' Πειραιά και 2 όμιλοι στην Α'...) Όπως βλέπετε, για να δημιουργηθεί μια... BARCELONA χρειάζεται τεράστια βάση! Και μιλάμε για ανθρώπους που αγαπούν παθολογικά, αλλά όχι αρρωστημένα, το ποδόσφαιρο...
Βέβαια δεν είναι όλα ρόδινα. Π.χ. στον όμιλο της CAMALLERA έχουν ήδη αποσυρθεί 2 ομάδες - μία από την αρχή και μία πρόσφατα - λόγω οικονομικών προβλημάτων. (Πληγή που αντιμετωπίζει έντονα και ο ποδοσφαιρικός Πειραιάς). Αλλά η ζωή συνεχίζεται. Και οδηγεί την Καταλωνία σε ποδοσφαιρικές επιτυχίες...
Για την ιστορία να πούμε ότι η CAMALLERA του προπονητή Lluis Juncarol αγωνίζεται στον 29ο όμιλο της Δ' Καταλωνίας...
Αυτά! Επειδή παντού υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν το ποδόσφαιρο...